Pułapka delta na wciornastka z feromonem

Pułapka przeznaczona do wyłapywania i monitorowania obecności wciornastka zachodniego na uprawach domowych roślin doniczkowych i szklarniowych.

Zawartość: pułapka lepowa typu delta, feromon wabiący samce wciornastka zachodniego, sznurek do zawieszenia pułapki.

Sposób użycia:

1. Wyjąć pułapkę z opakowania, zdjąć papier zabezpieczający powierzchnię klejącą.

2. Wyjąć z saszetki feromon i przykleić na środku pułapki.

3. Uformować  pułapkę do postaci trójkąta.

4. Zawiesić pułapkę w pobliżu roślin.

W przypadku domowych roślin doniczkowych, zawiesić pułapkę tuż nad lub pomiędzy roślinami.

W szklarniach: - w przypadku upraw wysokich, np. ogórek, pomidor czy papryka - pułapki umieścić tuż nad wierzchołkami roślin lub między nimi (w miarę wzrostu roślin, należy je wieszać coraz wyżej);

- w przypadku roślin niskich - pułapki umieszczać maksymalnie 30 cm nad rośliną.

Dyspenser feromonowy emituje zapach wabiący samce wciornastka zachodniego, należy go wymieniać na nowy co 4-6 tygodni.

Rozmieszczenie pułapek:

W celu wykrycia szkodników zaleca się umieszczenie 5-10 pułapek na 1000 m². Odłowienie 15 motyli

w ciągu tygodnia (w jednej pułapce), świadczy o dużym zagrożeniu ze strony skośnika i wówczas należy zwiększyć liczbę pułapek do 1 pułapki na 20 m2.

Pułapka nie zawiera insektycydów i innych szkodliwych substancji chemicznych. Po zapełnieniu pułapki owadami, wymienić na nową.

Wciornastki (Thysanoptera, Physapoda) – rząd owadów, obejmujący ok. 5 tys. gatunków (w Polsce ok. 220). Są to insekty kosmopolityczne. Większość wciornastków żywi się sokami i tkankami roślinnymi, ale są również gatunki grzybożerne, drewnożerne, jak również drapieżne (żywiące się larwami i jajami innych drobnych bezkręgowców).

Część wciornastków to potencjalne szkodniki upraw. Obok strat związanych ze zjadaniem tkanek roślinnych  przenoszą również wirusy, bakterie i grzyby chorobotwórcze. Owady te potrafią dostawać się do matryc ekranów LCD, skąd bardzo trudno je wydostać.

Są to drobne owady osiągające 1–3 mm długości. Wciornastki mają aparat gębowy kłująco-ssący, skrzydła wyposażone są w szczecinki zwiększające powierzchnię lotną, odnóża kroczne z tzw. przylgą. Przechodzą one rozwój z przeobrażeniem niezupełnym (larwa wyglądem przypomina postać dorosłą).

Rozpoznanie wciornastków jest jednak dość trudne, ponieważ mogą one powodować dość zróżnicowane i nietypowe zniszczenia na roślinach doniczkowych.

Objawy żerowania wciornastków obserwujemy zazwyczaj na liściach i kwiatach w postaci drobnych, jasnych plamek lub srebrzystości na powierzchni liści, zbrunatnienia nasadowych części liści, skorkowacenia, przebarwień i deformacji kwiatów. W okolicach plam na liściach można zauważyć czarne grudki - odchody wciornastków.

Aby mieć pewność czy na roślinie żerują wciornastki należy:

1. podłożyć białą kartkę pod liście i kwiaty roślin,

2. energicznie potrząsnąć i sprawdzić czy w ciągu kilku sekund pojawią się (dość obficie) na kartce szybko poruszające się ciemne lub żółte "kreseczki" o długości ok.1 mm.

Najgroźniejszy -  wciornastek zachodni (Frankliniella occidentalis), osiąga długość  ok.1,7 mm i posiada 8-członowe czułki.  Wiosną i latem są żółto-pomarańczowe, z brązowawą głową, a jesienią są ciemniejsze, z brązowym tułowiem.

Występuje powszechnie w uprawach szklarniowych zarówno roślin ozdobnych jak i warzyw. Owad ten jest nosicielem groźnego wirusa TSWV, powodującego degenerację roślin. Szkodnik ten szybko się namnaża i jest trudny do zwalczenia zarówno preparatami owadobójczymi jak i metodami biologicznymi.